Refferat og innkalling

Seint, men godt kjem det endelig eit refferat frå forgje treningsøkt. Eg trur omsider at me kan sei at knøttane har funne seg vel til rette på større banar enn bingestørrelse. Var det nokon som sa at størrelse ikkje var viktig? Vel, tenk om igjen. I fotballverda er størrelse særdeles vesentlig.

Eg meiner bestemt at eg kan sjå utviklinga på meg sjølv. Leggane mine har vokst og kondissen min kjem heilt sikkert att den og. Endelig kan gullfisken få utfolda seg i det store hav og veksa til uante størrelsar.

No på måndag hadde Hans Olav hyra inn ein gjeng frå KrFu som motstandarar. Godt jobba Hans. Det er god kamptrening for oss å møte ukjente lag så ofte som me gjer no.

På måndag kjente eg til og med at eg vart så engasjert at eg kunne koma med ein og annan spydig kommentar, og på ein litt spesiell måte gjorde dette litt godt. Dette vil seie at eg lev meg inn i treninga. For dei som kjenner meg, veit dei jo at eg knapt kan sutre utan å bøye meg i støvet og be om årsak etter kampen. Men denne gongen var eg ikkje så audmjuk. Kanskje det har med at eg ikkje lenger speler mot knøttar, men med dei.

Ellers så er det lite å kommentera. Me tapte vel ein kamp og vann ein meinar eg. Det bør kanskje seiast at KrFu ikkje haldt ut så lenge som me hadde ynskja, det er jo i så fall eit bra teikn for oss.

Då gjenstår det vel berre å takke for ei fin økt og ynskje velkommen til neste økt no på måndag. Eg stiller altså ikkje, då eg er vekkreist, men du kjem vel kanskje?

Ta med godt humør og kanskje noko du kan dele med laget, ei mandarin eller noko.
Me snakkast!

arne